Η ευρωπαϊκή βιομηχανία καθαρισμού εισέρχεται σε μια καθοριστική δεκαετία. Ένα κύμα νέων κανονισμών βιωσιμότητας από την ΕΕ καλεί τις επιχειρήσεις να επανεξετάσουν το πώς σχεδιάζουν, παράγουν, διανέμουν και απορρίπτουν τα προϊόντα τους. Δύο σημαντικές πολιτικές εξελίξεις επιταχύνουν αυτή την αλλαγή: ο Κανονισμός για την Αποψίλωση (EUDR) και η Οδηγία για την Εταιρική Αναφορά Βιωσιμότητας (CSRD), οι οποίοι μετατοπίζουν τη βιωσιμότητα από την περιφέρεια της συμμόρφωσης στον πυρήνα της εμπορικής στρατηγικής.
Για έναν κλάδο που παραδοσιακά βασιζόταν στον έλεγχο του κόστους και την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα, αυτή η αλλαγή αποτελεί μια θεμελιώδη στροφή, επηρεάζοντας τον τρόπο με τον οποίο οι εταιρείες προσεγγίζουν την προμήθεια, το σχεδιασμό προϊόντων, τη συμμόρφωση και τη συνεργασία με τα ενδιαφερόμενα μέρη. Ορισμένοι παίκτες ήδη προσαρμόζονται. Οι ηγέτες του κλάδου όπως η Vectair Systems, χρησιμοποιούν το νέο κανονιστικό τοπίο ως καταλύτη για να ενσωματώσουν βαθύτερα τη βιωσιμότητα στις καθημερινές τους λειτουργίες και στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό.
Η Οδηγία CSRD επηρεάζει πλέον το πώς οι εταιρείες θέτουν στρατηγικές και διαχειρίζονται τον κίνδυνο. Βασισμένη στην αρχή της διπλής ουσιαστικότητας, απαιτεί από τις επιχειρήσεις να εξετάσουν δύο κρίσιμες διαστάσεις:
- Πώς επηρεάζουν το περιβάλλον με τις δραστηριότητές τους
- Πώς οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι — όπως η κλιματική αστάθεια ή η έλλειψη πόρων — ενδέχεται να επηρεάσουν την οικονομική τους απόδοση.
Ως απάντηση, πολλές εταιρείες επανεξετάζουν τις προτεραιότητές τους. Μετακινούν τη βιωσιμότητα από απομονωμένα τμήματα στον πυρήνα των λειτουργιών. Αυτό τους ωθεί να αντιμετωπίζουν τη βιωσιμότητα ως βασικό μοχλό μακροπρόθεσμης αξίας και επιχειρησιακής ανθεκτικότητας. Ο πραγματικός στόχος είναι η ενσωμάτωση της βιωσιμότητας στον πυρήνα του επιχειρηματικού μοντέλου.
Ενώ οι CSRD και EUDR βρίσκονται ήδη σε εφαρμογή, κι άλλες μεγάλες αλλαγές βρίσκονται προ των πυλών – όπως η Οδηγία για τις Πράσινες Δηλώσεις (Green Claims Directive) και οι επικαιροποιήσεις στους κανόνες Διευρυμένης Ευθύνης Παραγωγού (EPR). Όλα αυτά αυξάνουν τις απαιτήσεις για το τι μπορούν οι εταιρείες να δηλώνουν σχετικά με τις περιβαλλοντικές τους επιδόσεις. Πλέον, οι ισχυρισμοί πρέπει να υποστηρίζονται με σαφή, αξιόπιστα δεδομένα.
Για τις επιχειρήσεις, αυτό σημαίνει μετάβαση από γενικές δεσμεύσεις σε ακριβείς γνωστοποιήσεις. Οι εταιρείες αλλάζουν την προσέγγισή τους όσον αφορά τη συνεργασία με προμηθευτές και τα δεδομένα προϊόντων. Οι πολυεθνικοί αγοραστές απαιτούν πλέον αναλυτικά δεδομένα κύκλου ζωής και ισχυρότερες αποδείξεις βιωσιμότητας. Για να ανταποκριθούν, οι επιχειρήσεις χρειάζονται αξιόπιστα συστήματα και σαφή κατανόηση της γλώσσας της συμμόρφωσης. Ακόμα κι αν κάποιες εταιρείες δεν υποχρεούνται νομικά να συμμορφωθούν αυτή τη στιγμή, θα αναμένεται να ακολουθούν τα ίδια πρότυπα αν θέλουν να παραμείνουν σε βασικές αλυσίδες εφοδιασμού.
Ένα άλλο πεδίο ελέγχου είναι το ίδιο το προϊόν. Οι κατασκευαστές προϊόντων υγιεινής και αρωματισμού επανεξετάζουν το πώς σχεδιάζονται, συσκευάζονται και ανακτώνται τα προϊόντα. Η στροφή σε συσκευασίες από ένα μόνο υλικό αντί για μείγματα όπως χαρτί + πλαστικό είναι ένα πρώτο, αυτονόητο βήμα.
Ωστόσο, οι σχεδιαστικές επιλογές από μόνες τους δεν επαρκούν για μετρήσιμη πρόοδο. Η ουσιαστική κυκλικότητα απαιτεί συστημική σκέψη. Για παράδειγμα, η ανάκτηση προϊόντων απαιτεί συνεργασία με παρόχους υπηρεσιών καθαρισμού, διαχειριστές αποβλήτων και ομάδες διαχείρισης εγκαταστάσεων. Όταν όλοι αυτοί οι κρίκοι ευθυγραμμιστούν, υλικά που διαφορετικά θα απορρίπτονταν μπορούν να επιστρέψουν στην αλυσίδα αξίας.
Παράλληλα με την καινοτομία προϊόντων, τα ενδιαφερόμενα μέρη πλέον αναμένουν από τις εταιρείες να παρέχουν διαφανή, επαληθεύσιμα δεδομένα που συμμορφώνονται με τα κανονιστικά πρότυπα. Για να το επιτύχουν, απαιτείται εσωτερική τεχνογνωσία ώστε να ερμηνευτούν τα δεδομένα και να ενσωματωθούν στις στρατηγικές αποφάσεις.
Ωστόσο, πολλές επιχειρήσεις, και ιδιαίτερα οι μικρότερες τοπικές, δεν διαθέτουν ακόμη τα συστήματα ή τους πόρους για να μετατρέψουν τις μετρήσεις βιωσιμότητας σε πράξη. Η κάλυψη αυτού του κενού μετατρέπεται σε επιχειρηματική αναγκαιότητα, καθώς αν δεν ευθυγραμμιστούν σύντομα, θα υποχρεωθούν να τεθούν «εκτός αγοράς» .
